Niet voor alle juridische vertegenwoordigers is er in de sector ‘big money’ te verdienen. Een concreet voorbeeld hiervan is de sociale advocatuur. Binnen de sociale advocatuur werken advocaten die rechtshulp bieden waarbij de kosten gedeeltelijk worden gefinancierd door de overheid. De cliënt betaalt dus weinig, waardoor het voor de hand ligt dat de sociaal advocaten veel minder salaris krijgen. Maar dat is niet het enige, de emotionele belasting is ook hoog. Daardoor dreigt het beroep uit te sterven.
Ruim 70 procent wilt stoppen
Volgens het onderzoeksrapport van de SP is het zelfs zo erg gesteld met de sociale advocatuur dat ruim 70 procent van de werkenden binnen de richting wel eens overwogen heeft om te stoppen. Erger nog; op dit moment worden er vrijwel geen nieuwe sociaal advocaten opgeleid. Het toekomstperspectief is dermate negatief dat jonge rechtenstudenten geen interesse meer tonen in de specialisatie van sociale advocatuur. Aangezien ruim 40 procent van de Nederlanders een advocaat niet uit eigen zak kan betalen, betekent dit een serieus probleem voor de toekomst. Straks kunnen alleen de rijken zich nog juridische bijstand veroorloven.
Emotioneel belastend
Sociaal advocaten zijn vaak mensen met het hart op de juiste plaats. Ondanks schamele vergoedingen zetten ze zich de volle 100 procent in voor hun cliënten. Je kan namelijk moeilijk zeggen dat de tijd om is en dat je niet meer betaald wordt als de zaak nog niet is afgerond. Zeker bij bepaalde zaken zoals zedenmisdrijven is het beroep emotioneel zeer belastend voor de sociaal advocaten. In plaats van deze toewijding te belonen met een eerlijke vergoeding, wordt juist deze groep advocaten onderbetaald (volgens de normen van het vak). Het is zelfs zo erg dat er afgelopen oktober een massastaking werd aangekondigd.
36,5 miljoen extra per jaar
Snel na de aankondiging van de massastaking stelde het kabinet 36,5 miljoen euro extra per jaar ter beschikking voor de vergoeding van advocaten. Dat lijkt aardig wat, maar er is toch een hoop kritiek op. Volgens SP-kamerlid Michiel van Nispen zou er minstens 156 miljoen euro extra per jaar nodig zijn om de problemen binnen de sociale advocatuur tegen te gaan. Er kan dan ook wel gezegd worden dat deze richting nog lang niet uit de crisis is.